(Freakin’
out – Graham Coxon)
Niets
om te horen, niets te zien
Niets
om te zijn, of angst misschien
Niets
om te zeggen, geen bewijs
Niets
te verliezen, en geen prijs
Niets
om te voelen, en geen haat
Niets
dat echt is, het is te laat
Wat
moet je doen, het klopt toch niet
Ik
heb geen idee, ik heb geen lied
Het
schuim staat op je bek
Zonder
twijfel ben je gek
Want
ik ga echt uit mijn bol
Ik
gedraag me als een kind
De
TV maakte me blind
En
ik ga echt uit mijn bol
Hé
man, je bent nu echt de top
Dat
gebeuk op die bas lijkt nergens op
En
met die gave skibril op je kop
Ben
je een ware schoonheid in de dop
Dus
vertel me, waarom jij hier nog staat?
En
langzaam mijn hoofd vol onzin praat
Waarom
je niet de hort op gaat
Met
al je vriendjes, het is te laat
Het
schuim staat op je bek
Zonder
twijfel ben je gek
Want
ik ga echt uit mijn bol
Ik
gedraag me als een kind
De
TV maakte me blind
En
ik ga echt uit mijn bol
Niets
om te horen, niets te zien
Niets
om te zijn, of angst misschien
Niets
om te zeggen, geen bewijs
La,
la, la, la, steeds dezelfde wijs
Het
schuim staat op je bek
Zonder
twijfel ben je gek
Want
ik ga echt uit mijn bol
Ik
gedraag me als een kind
De
TV maakte me blind
En
ik ga echt uit mijn bol
[12
juni 2004]